Samenvatting jurisprudentie - Arresten Medische Aansprakelijkheid Lesweek 1 Baby Joost (HR 8 - Studeersnel (2024)

Vak

Universiteit

Universiteit van Amsterdam

Boek in lijstMedische aansprakelijkheid

Geüpload door:

Aanbevolen voor jou

• 18Week 1 - 6 werkgroepopdrachten beantwoordPatiëntenrechten en medische aansprakelijkheidWerkgroep uitwerkingen100% (2)
• 18Samenvatting Stoornis en Delict - Hoofdstuk 1,2,3,5,6,7,8,10,11,13,15Forensische psychiatrieSamenvattingen100% (8)
• 6Samenvatting Omgevingsrecht Inleiding: compleet rnOmgevingsrecht InleidingSamenvattingen100% (6)
• 5Ambtenarenrecht - Werkgroep uitwerkingen - Werkgroep 1AmbtenarenrechtWerkgroep uitwerkingen100% (4)
• 17Summary European insolvency law: Week 1 Principles of European insolvency law and general commentaryEuropean Insolvency LawSamenvattingen100% (2)

Reacties

Andere studenten bekeken ook

• Vragen bijeenkomst 1 medische aansprakelijkheid
• Patiëntenrechten en Medische Aansprakelijkheid - Werkgroep zonder antwoorden
• Medische aansprakelijkheid week 5 opdrachten
• ECLI NL Rbove 2019 994 - Herkansing Annotatie
• Tentamen
• Tentamen Oktober 2014, vragen en antwoorden

Gerelateerde documenten

• Tentamen 1 Oktober 2019, vragen en antwoorden
• Tentamen 2016, vragen en antwoorden
• Medische aansprakelijkheid week 1
• MA week 4 - Werkgroep opdrachten week 4
• Med aansprakelijkheid week 1 studeersnel
• Week 3 - College-aantekeningen 3

Gerelateerde Studylists

Arresten Medische Aansprakelijkheid

Lesweek 1

Baby Joost (HR 8 september 2000, NJ 2000, 734)De baby raakte als gevolg van een fout bij de operatie aan een liesbreukernstig gehandicapt.De ouders vorderden hun schade en beriepen zich primair op het standpunt partij te zijn bijde geneeskundige behandelovereenkomst. De ouders zijn geen partij bij de overeenkomsten kunnen daarom hun immateriële schade niet vorderen op grond van art. 6:74 BW of art.6:162 BW. Wel kunnen zij de afgeleide schade vorderen van baby Joost op grond van art.6:107 BW.

Baby Kelly (HR 18 maart 2005, NJ 2006, 606)De verloskundige weigerde om een prenataal onderzoek uit te voeren, ondanks de wens vande ouders. De ouders wilden geen gehandicapt kindje. Bij hen was bekend dat er eenchromosale afwijking voorkwam. Volgens de Hoge Raad heeft de verloskundige in strijdgehandeld met hetgeen in het ongeschreven recht in het maatschappelijke verkeer wordtbetaamd. Alle kosten voor de opvoeding en verzorging van Kelly tot haar 21e levensjaarmoeten vergoed worden (art. 1:395a lid 1 BW). Er is ook sprake van een inbreuk op hetzelfbeschikkingsrecht van de vader (art. 8 EVRM).

Lesweek 2

Speeckaert/Gradener (HR 9 november 1990, NJ 1991, 26)De hulpverlener heeft aan zijn zorgplicht voldaan indien hij heeft gehandeld conform demaatstaf van zorgvuldigheid die had mogen worden verwacht van een redelijk bekwaam enredelijk handelend beroepsgenoot in dezelfde omstandigheden (art. 7:453 BW). Dit betrefteen dubbele toets die de rechter volledig toetst. Deze norm brengt met zich mee dat nietelke (beoordelings)fout aan de hulpverlener kan worden toegerekend. Er wordt gekekennaar ervaring, karakter en leeftijd van de hulpverlener.

Protocol I (HR 2 maart 2001, NJ 2001, 649)De hulpverlener handelt als goed hulpverlener als deze handelt conform de professionelestandaard. Het niet naleven van een eigen protocol is als toerekenbare tekortkoming aan temerken. Afwijking van die voorschriften is slechts aanvaardbaar indien zulks in belang van degoede patiëntenzorg wenselijk is. Nu het overtreden voorschrift diende om risico optrombose tegen te gaan, is schade in het leven geroepen door het niet toepassen van eenprotocol. Causaal verband tussen de gedraging en de schade is hiermee gegeven.

Protocol II (HR 1 april 2005, NJ 2006, 377)Voor afwijking van het protocol geldt als maatstaf dat aan de patiënt de zorg behoort teworden verleend die in de omstandigheden van het geval van een redelijk bekwaam artsmag worden verlangd. Deze maatstaf brengt enerzijds mee dat een afwijking van hetprotocol door een arts moet kunnen worden beargumenteerd, maar anderzijds dat hetvolgen van het protocol niet zonder meer meebrengt dat de arts juist heeft gehandeld.De professionele standaard wordt ingevuld door zelfregulering, gedragsregels enberoepscodes, richtlijnen of standaarden.

Timmer/Deutman (HR 20 november 1987, NJ 1988, 500)Als een ziekenhuis verwijtbaar onzorgvuldig handelt, kan worden verlangd dat hetvoldoende feitelijke gegevens verstrekt ter motivering van zijn betwisting van de stellingenvan de patiënt. De arts heeft een verzwaarde stelplicht omdat de patiënt geen medischekennis heeft. De verzwaarde motiveringsplicht dient uitsluitend tot het verzachten van hetbewijsrisico van de patiënt. Een verlegging van de bewijslast vindt niet plaats.

Schepers/De Bruijn (HR 18 februari 1994, NJ 1994, 368)De arts moet voldoende feitelijke gegevens verstrekken ter motivering van zijn betwistingvan de stellingen van de patiënt. De patiënt werd niet gewaarschuwd na een moeilijkebuikoperatie om procreatieve activiteiten op te schorten. De hulpverlener moetaanknopingspunten verschaffen voor eventuele bewijslevering door de patiënt.

Lesweek 3

HR 19 juni 2020, ECLI:NL:HR:2020:1082 (Miragelplombe) en ECLI:NL:HR:2020:1090 (PIP-implantaat).Aan de hand van deze twee arresten zet de Hoge Raad uiteen aan de hand van welkemaatstaven moet worden beoordeeld of een verrichte geneeskundige behandeling en hetgebruik van een medische hulpzaak een toerekenbare tekortkoming in de nakoming van degeneeskundige behandelingsovereenkomst kan opleveren: - De hulpverlener past de behandeling toe die op dat moment naar gangbare medische inzichten de juiste is. Het is aan de hulpverlener om aan te tonen dat een behandeling state of the art is. - De gebruikte zaak moet op dat moment naar medische inzichten geschikt zijn en voldoen aan de op dat moment geldende wettelijke normen - Er moet sprake zijn van een niet te onderkennen gebrek. Als een behandeling nadien als gevolg van nieuw opgekomen medische inzichten niet langer als state of the art wordt beoordeeld, brengt dit niet mee dat er sprake is van een tekortkoming in de nakoming van de verbintenis. Dit geldt ook voor het inbrengen van zaken in het lichaam.In casu (PIP) onredelijk bevonden want: 1) grootschalige en ernstige fraude door producent 2) grotere deskundigheid hulpverlener met betrekking tot de zaak speelt daarom geen rol 3) hausse aan schadeclaims maar slechts beperkte mogelijkheid van verzekering. Anderszins ook geen regres mogelijk, want PIP-producent faillietIn casu (Miragelplombe) kwam de Hoge Raad niet aan de leer van de redelijke toerekeningtoe, want: - miragelplombe is state of the art (niemand ter wereld kon weten dat dit product ongeschikt was), dus geen tekortkoming - norm art. 7:453 BW stelt absoluut hoge eisen aan de vakbekwaamheid van de hulpverlener, maar dit gaat niet zo ver dat hij aansprakelijk is indien hij een zaak met een objectief onbekend gebrek gebruikt dat een redelijk bekwaam en redelijk handelend hulpverlener niet kan kennen.

kan dan worden verminderd op grond van art. 6:101 BW. Met proportioneleaansprakelijkheid moet terughoudend worden omgegaan.Proportionele aansprakelijkheid als er onzekerheid bestaat over condicio sine qua non-verband tussen de normschending en de schade. De verloren kans gebruik je als onzeker isof en in hoeverre er zonder medische fout de kans op succes zou hebben gerealiseerd.

Baby Esther-arrest (HR 23 december 2016, ECLI:NL:HR:2016:2987)Verlies van een kans op een beter behandelresultaat. De bijzondere deskundigheid en hetinzicht van de arts bepalen het verlies van een kans. De enkele bevinding van de deskundigedat de kans dat eerdere behandeling van het kind tot een beter resultaat zou hebben geleid,niet groot was, kan niet het oordeel dragen dat deze kans rechtens niet relevant was. Het isenkel niet relevant als de kans zeer klein is. De rechter bepaalt was de kans was op eenander beloop en overlevingskans van de baby bij adequate bewaking en tijdig ingrijpen.

Lesweek 6

Rijstate/R ( NJ 2009, 387)De schade van de patiënt moet in beginsel worden berekend op grond van alleomstandigheden van het concrete geval. Abstracte schadebegroting is ook mogelijk voor devergoeding van huishoudelijke hulp (Johanna Kruidhof), ondanks dat de kosten van gebodenhulp niet daadwerkelijk worden gemaakt en concrete berekening het uitgangspunt is. Ookde werkzaamheden die normaal gesproken door een professionele kracht zouden zijnverricht komen voor vergoeding in aanmerking. Op grond van het gebruikelijkheidscriteriumgeldt dit ook voor letsel wat niet als ernstig aangemerkt kan worden. De schade moet inbeginsel zoveel mogelijk worden hersteld in oude toestand.

B/Olifiers ( NJ 2003, 212)Het toekomstig verlies aan verdienvermogen wordt beoordeeld door een vergelijking van defeitelijke inkomenssituatie na het schadeveroorzakende voorval met de hypothetischesituatie bij het wegdenken daarvan, alsook de redelijke verwachting van de rechter omtrentde toekomstige ontwikkelingen. De patiënt moet het bestaan en de omvang van de schadestellen en bewijzen, art. 150 Rv.

Wrongful birth I ( NJ 1999, 145)Dit arrest moet worden onderscheiden van het Baby Kelly-arrest. In dit arrest was eenabortus niet goed uitgevoerd waardoor er sprake was van een ongewenste zwangerschap.Ook hier moeten de kosten van verzorging en opvoeding van het kind tot het 21e levensjaarworden vergoed. Dit is vermogensschade waarvoor de arts aansprakelijk is. De moedermocht er redelijkerwijs voor kiezen om te stoppen met werken om voor het kind te zorgen,aangezien zij nog twee kinderen had van 12 en 5,5 jaar oud, alsook een partner met deziekte van Crohn. Aannemelijk is dat van een patiënt met een hoog inkomen eerder magworden verwacht dat zij blijft werken dan van een patiënt met een lager inkomen.

Taxibus ( NJ 2002, 240)Om shockschade te kunnen vorderen moet zijn voldaan aan: - letsel of overlijden door de overtreding van een verkeers- of veiligheidsnorm

• de benadeelde ondervindt een shock door waarneming van ongeval of directe confrontatie op het moment van het ongeval of kort daarna met ernstige gevolgen daarvan
• de shock moet hebben geleid tot geestelijk letsel
• dit geestelijk letsel is een in de psychiatrie erkend ziektebeeld

Vilt ( NJ 2010, 387)Drie personen van 18 tot 20 jaar oud werden in de auto achtervolgd, waarna zij tegen eenboom zijn gereden. De personen overleden, waarna de nabestaanden shockschadevorderden. Dit werd afgewezen, aangezien er geen ruimte bestaat om de norm uit hetTaxibus arrest te verruimen.

Saelman ( NJ 2006, 112)Baby Jasper is geboren via een keizersnede en is in slechte conditie door het zuurstofgebrekvoorafgaand aan de geboorte. Zeven jaar later hebben de ouders een gesprek met degynaecoloog, die toegeeft een fout te hebben gemaakt ten tijde van de geboorte. Deverjaringstermijn conform art. 3:310 lid 1 BW begint te lopen op de dag na die waarop debenadeelde daadwerkelijk in staat is een rechtsvordering tot schadevergoeding in te stellen.Bij lichamelijk letsel door geboorte begint de termijn te lopen zodra het kind of de wettelijkvertegenwoordiger voldoende zekerheid hebben dat het letsel is veroorzaakt doortekortschietend of foutief medisch handelen. De dag van het gesprek met de gynaecolooggold daarom als aanvangsdatum waarop de termijn begon te lopen.

EBI-arrest (HR 15 maart 2019, ECLI:NL:HR:2019:376)Nieuwe koers van de Hoge Raad voor de toekenning van immateriële schadevergoedingenwegens een aantasting de persoon op andere wijze (art. 6:106 sub b BW). Om zonder fysiekof geestelijk letsel aanspraak te kunnen maken op een smartengeldvergoeding moet wordenvoldaan aan: - degene die zich op de persoonsaantasting beroept, zal dit met concrete gegevens moeten onderbouwen - of de relevante nadelige gevolgen liggen voor de benadeelde zo voor de hand, dat een aantasting in de persoon kan worden aangenomen (gevoelens van angst, onveiligheid en onzekerheid met betrekking tot het lijf en goed, of recht op zelfbeschikkingsrecht, zie Wrongful Life arrest). - de enkele schending van een fundamenteel recht (in casu verblijf in gevangenschap ten onrechte) levert geen persoonsaantasting op.Hiervan is in dit arrest geen sprake gebleken.

Lesweek 7

Hoge Raad 16 maart 2018, ECLI:NL:HR:2018:365.Op grond van art. 843a Rv eist de moeder dat de gynaecoloog inzage geeft in een notitie metbevindingen van een door de gynaecoloog geraadpleegde deskundige over de mogelijkeberoepsfout bij haar gehandicapte kindje (exhibitievordering). De Hoge Raad oordeelt datart. 35 Wbp en art. 843a Rv gescheiden systemen zijn, met een eigen toepassingsgebied eneen eigen toetsingskader op basis waarvan inzage wel of niet wordt verleend. Het feit dat in